1. Przydatne informacje o kleszczach
2. Uczenie szczeniąt czystości - metoda dr Debry Horwitz
3. Uczenie szczeniąt czystości - metoda "gazetowa"
4. Kalendarz szczepień psów
5. Czego nie powinien jeść pies?
6. Jak przygotować zwierzę do wizytu u weterynarza?
Przydatne informacje o kleszczach
Uczenie szczeniąt czystości - metoda dr Debry Horwitz
Jeżeli będziesz postępować zgodnie z poniższymi wskazówkami, nauka czystości nie powinna przysporzyć większych problemów ani psu, ani Tobie.
Po pierwsze: rozpocznij naukę w optymalnym wieku. Najlepszym momentem na rozpoczęcie nauki czystości jest wiek między 7 ½ a 8 ½ tygodnia. W tym okresie można przyzwyczaić szczenię do załatwiania się w wybranym miejscu, zanim nabierze własnych upodobań. Nie niepokój się jednak, jeśli Twoje szczenię jest starsze – na pewno też się nauczy, choć może to potrwać nieco dłużej.
Po drugie: wyprowadzaj psa na dwór 6 do 8 razy dziennie. Wybierz odpowiednie miejsce i wyprowadzaj tak szczeniaka bezpośrednio po przebudzeniu, po zabawie oraz 15-30 minut po jedzeniu. Jeżeli będziesz zabierać pieska codziennie w to samo miejsce, wcześniejsze zapachy będą go pobudzały do wypróżnienia. Większość szczeniaków potrzebuje przed wydalaniem 15/20 minut na pobieganie i wąchanie. Pozostań przy nim przez cały czas. Kłopoty mogą wynikać z faktu, że właściciel nie jest pewien, czy szczenię rzeczywiście się wypróżniło, i pozwala mu za wcześnie wrócić do domu. Pamiętaj również, że piesek musi się skupić na swoim zadaniu, nie należy się z nim bawić, dopóki się nie załatwi.
Po trzecie: stosuj ustalone hasło kojarzące się z załatwianiem potrzeb fizjologicznych. Powtarzanie tego samego zwrotu za każdym razem, gdy szczeniak się wypróżnia, sprawia, że kojarzy hasło z miejscem i czasem przeznaczonym na załatwianie się.
Po czwarte: nagródź szczenię natychmiast po załatwieniu się na dworze. Nagrodą może być pochwała, smakołyk lub zabawa, przy czym musi ona nastąpić natychmiast po tym, jak piesek załatwi się w odpowiednim miejscu. Jeżeli szczenię zostanie nagrodzone dopiero po powrocie do domu, nie skojarzy tego z czynnością wydalania lecz z samym powrotem do mieszkania. Po piąte: stale obserwuj szczenię w domu. Najlepiej wybrać w mieszkaniu takie pomieszczenie, w którym szczenię będzie pod ciągłym nadzorem. Pozwala to uchwycić moment, gdy piesek zaczyna się załatwiać. Aby łatwiej kontrolować miejsce przebywania szczeniaka, można go przypiąć na smyczy lub przywiązać mu do obroży dzwoneczek.
Po szóste: zamknij szczeniaka w klatce przed wyjściem z domu. W czasie, gdy nie możesz mieć pieska pod kontrolą, najlepiej zostaw go na niewielkiej, bezpiecznej dla niego przestrzeni, na przykład w klatce. Jeżeli klatka jest duża i przeznaczona dla dorosłego psa, należy ją przedzielić, żeby uniknąć sytuacji w której szczenię w jednym końcu się załatwia, a w drugim śpi. Pamiętaj przy tym, że pojemność pęcherza i jelit szczeniąt jest ograniczona, a więc należy je wyprowadzać przynajmniej raz na 4 godziny.
Po siódme: nigdy nie karać po fakcie. Jeżeli szczeniakowi zdarzy się załatwić w domu nie zanurzaj jego nosa w wydalinach. Takie postępowanie niczego nie uczy, ponieważ niepożądane zachowanie już się zakończyło. Zamiast tego spróbuj przyłapać szczenię na gorącym uczynku. Jeśli zauważysz, że piesek przygotowuje się do załatwienia w domu, nie bij go, lecz tupnij nogą, potrząśnij puszką wypełnioną monetami lub głośno krzyknij „na dwór!”. Prawdopodobnie szczenię przerwie rozpoczętą czynność i można je będzie wynieść na zewnątrz.
Po ósme: Nie zostawiaj psu stałego dostępu do jedzenia. Szczeniaka należy karmić o określonych godzinach i zabierać miskę z jedzeniem po około 20 minutach. Dzięki temu ustalą się pory, w których szczenię będzie miało potrzebę załatwienia się.
Po dziewiąte: starannie zmywaj wszystkie miejsca zabrudzone wydalinami. Lekarz weterynarii może zalecić bezpieczny, skuteczne preparat usuwający zarówno zapach jak i plamy. Ważne, aby zabrudzone miejsce oczyścić do końca, w przeciwnym wypadku szczeniak może do niego wrócić i znów się tam załatwić.
Po dziesiąte: konsekwentnie przestrzegaj powyższych zasad. Większość szczeniąt uczy się czystości do wieku 14-20 tygodni, jednak czasami trening ten może trwać dłużej. Jeżeli będziesz mieć jakieś trudności, zwróć się do lekarza weterynarii.
Rady zebrane przez dr Debrę Horwitz
Uczenie szczeniąt czystości - metoda "gazetowa"
Alternatywnym sposobem na nauczenie szczeniaka załatwiania potrzeb na zewnątrz jest metoda "na gazetę". Polega ona na zaobserwowaniu miejsca, w którym pies najczęściej się załatwia i podłożeniu tam gazety. Gdy szczenię skojarzy sikanie z gazetą, należy stopniowo przesuwać gazetę, w kierunku drzwi. Po kilku dniach, gdy gazeta będzie wyniesiona za drzwi, pies powinien wyrażnie sygnalizować chęć wyjścia.
Kalendarz szczepień psów
Pierwsze odrobaczanie w wieku 3-5 tygodni, następne po 2-3 tygodniach.
- I szczepienie w wieku 6-7 tygodni
- II szczepienie w wieku 9-10 tygodni
- III szczepienie po ukończeniu 3 miesiąca życia
Szczepieniu przeciwko wściekliźnie podlegają wszystkie psy powyżej trzeciego miesiąca życia. nie rzadziej niż co 12 miesięcy.
Ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt - ustawa z dnia 11.03.2004
Czego nie powinien jeść pies?
1. Winogrona i rodzynki – trawienie winogron i rodzynek sieje spustoszenie w psich nerkach. Uszkodzenia mogą być bardzo poważne, w zależności od indywidualnej odporności psa i ilości spożytych owoców. Objawami zatrucia są częstomocz, ospałość, brak apetytu, wymioty i biegunka. Dawka toksyczna: 2 winogrona lub 6 rodzynek na kilogram masy ciała.
Przykład: Dla psa małej rasy (ok. 2 kg) śmiertelne może być nawet kilka winogron.
2. Czekolada – jest dla psa śmiertelnym zagrożeniem. Jest kategorycznie zakazana dla psów. Zawiera teobrominę, może powodować wymioty, biegunkę a nawet objawy neurologiczne i kłopoty z sercem. W skrajnych przypadkach spożycie czekolady przez psa może skończyć się śmiercią. Przykład: psa małej rasy (ok. 2 kg) mogą zabić 2-3 kostki gorzkiej czekolady tub nieco ponad tabliczka czekolady mlecznej zjedzona na raz.
Czas działania: objawy pojawiają się po około 12 godzinach od zjedzenia.
3. Cebula i czosnek – mimo że są popularnymi składnikami ludzkiej diety, są jednak szkodliwe dla psów. Związki zawarte w tych warzywach niszczą czerwone krwinki i prowadzą do anemii. Psy wyczuwają co prawda zapach surowego czosnku i instynktownie go unikają, jednak po ugotowaniu ulatnia się większość olejków eterycznych, a czosnek i cebula pozostają równie toksyczne, mimo że smakują i pachną zupełnie inaczej.
Objawy zatrucia to przyśpieszony oddech, dyszenie, ospałość i bladość dziąseł. W wypadku zjedzenia przez psa większej ilości tych warzyw, konieczna jest wizyta u weterynarza i profilaktyczne badanie krwi. Dawka toksyczna cebuli to już 0,5% masy ciała psa.
Przykład: psa małej rasy (ok. 2kg) może zabić 10 g cebuli, już 2 plastry tygodniowo mogą powodować, że zwierzę nie będzie należycie dotlenione.
4. Rośliny strączkowe – fasola, groch, soja itp. Są ciężkostrawne, wywołują wzdęcia, długo pozostają w przewodzie pokarmowym. Zawarte w nich białko jest przez psy wydalane, nie może być przez organizm przyswojone. Takie same wzdęcia wywoływane są przez kapustę, brokuły, kalafior i brukselkę. Zielone części pomidora, rabarbar i wiele innych warzyw jest dla psów ciężkostrawne i zmuszają organizm do walki z tym co zjadł.
5. Przyprawy – pies może się z nimi łatwo zetknąć jedząc pozostałości posiłków ludzi. Ostre przyprawy np. papryka, gałka muszkatołowa, pieprz powodują podrażnienie przewodu pokarmowego i mogą doprowadzić do choroby nerek. Sól konieczna w niewielkich ilościach, w nadmiarze powoduje zaburzenia przemiany materii. Dzienne zapotrzebowanie na sól kuchenną to zaledwie 0,2g/kg masy ciała.
6. Awokado – jest dla psa wyjątkowo niebezpieczne i wszystkie jego części są dla niego trujące. Początkowo wywołuje wymioty i biegunkę. Intensywność objawów zależy od ilości zjedzonego awokado i masy ciała psa. Tak samo zadziałają grzyby i orzechy makadamia. Sok z aloesu – uzdrawiający ludzki żołądek – jest dla psa niebezpieczny.
Jak przygotować zwierzę do wizyty u weterynarza?
Nie należy karmić zwierzaka w dniu wizyty. Pełny żołądek stanowi dodatkowe obciążenie dla okładu krążenia, może opóźniać działanie leków przyjmowanych doustnie i dodatkowo wzmaga wymioty. Należy natomiast zapewnić dostęp do świeżej wody.
Wszystkie zwierzęta powinno się przed i po wizycie trzymać na uwięzi. Zestresowany podopieczny może uciekać, a smycz lub klatka powinna to uniemożliwić.